Hemen her anne baba çocuğunun ilerde akademik yaşamında başarılı ve mutlu bir yetişkin olması isteğinde. Peki bu neye bağlı?
''Dünyanın sana göre hazırlandığını bilmek nasıl hissettiriyor?'' bunu söyleyen 28 yaşında bir fiziksel engelli.
Onların içlerinde neler yaşadığını, ne zorluklarla karşılaştığını çoğumuz bilmiyoruz. Peki hiç empati yapmayı deniyor muyuz?
Son yıllarda artan 'mutsuzluk' şikayetleri sadece yetişkinlikte değil çocuklukta bile gözlemlenmekte. Peki neler oluyor? Çoğu yetişkinin dönmeyi istediği çocukluk yılları, şimdiki çocuklar için ne anlam ifade ediyor?
